Vandaag is het Dag van de Leerkracht en daarom schreef ik één van mijn favoriete leraren, mijn klastitularis van het 6de middelbaar Herman Defoort, een brief. Zijn reactie was prachtig.
Bekijk de reactie van de oud-leraar hier:
Lees de integrale brief hier:
Geachte Meneer Defoort,
Het mag dan al 21 jaar geleden zijn, toch zou het voor mij vreemd zijn u te moeten aanspreken als Beste Herman. U zal voor mij altijd Meneer Defoort blijven, mijn leerkracht geschiedenis en esthetica. Mijn klastitularis van het zesde middelbaar.
Daar in het het Sint Lodewijks College, aan de Magdalenastraat in Brugge. Een bende ambitieuze jonge mannen en vrouwen, op de drempel van het studentenleven. Vaak een zootje ongeregeld.
Net als voor zovele jongeren is het laatste jaar vooral een periode van twijfels: waar wil ik naartoe met mijn leven? Wat boeit me?
Dat zesde jaar in Brugge was voor mij een sleutelmoment in mijn leven. Straks zouden we de vertrouwde muren van ons college verlaten. Niet langer elke dag met de fiets van Damme richting Brugge maar op zondag gepakt en gezakt de trein op naar Gent.
Leerkrachten zijn op zo’n moment zo bepalend in dat jeugdige leven. Ze leren je opstaan wanneer je valt. Leren je dat de vraag stellen vaak belangrijker is dan het antwoord te weten. Hun invloed reikt veel verder dan de muren van een klas. U was voor mij zo’n leerkracht.
U hield van debat en kritische zin. U leerde ons om te durven nadenken en te twijfelen. U daagde ons uit om niet alles zo maar te aanvaarden. Ik herinner mij lessen vol discussies over politiek en de maatschappij.
U opende een vaak onbekende wereld voor ons. Fascinerende denkers, kunstenaars en politici. Ik herinner mij nog levendig hoe aanstekelijk u vertelde over de staatshervormingen in ons land. De politiek als thriller: het Sint-Michielsakkoord, het Egmontpact, … al die cruciale momenten in de geschiedenis van ons land, zo aanstekelijker verteld. We hingen aan uw lippen wanneer we hoorden over al die intriges en gebeurtenissen in onze recente geschiedenis. U gaf ons een inkijk in de machinekamer van de politiek.
Ongetwijfeld heeft u daar het zaadje geplant voor mijn latere passie voor recht en politiek. Wie had ooit kunnen denken dat ik later zou mogen meeschrijven aan de zesde staatshervorming? De afgelopen jaren toen ik zelf mee in die machinekamer mocht onderhandelen en akkoorden mocht sluiten heb ik vaak terug gedacht aan uw lessen.
Ik weet dat het voor u niet altijd makkelijk was. Wij waren geen engeltjes. Weet u nog? Samen met Pieter-Jan, mijn beste maat. We hebben u vaak de kast opgejaagd. “Haast jullie eens!” maande u ons aan wanneer we weer eens te laat waren. “Maar meneer, we mogen toch niet lopen in de gang volgens het reglement.” Ah, het waren onschuldige steekjes en u vergaf ons snel.
Het is ondertussen drie jaar geleden dat we onverwacht afscheid moesten nemen van Pieter-Jan. We missen hem nog elke dag. Het is ook allemaal zo oneerlijk, maar terugdenken aan onze mooie tijd bij u in de klas is voor mij nog heel vaak een troost.
Ontmoetingen op het kruispunt van het leven zijn vaak de meest intense. Op veel van die kruispunten van onze jongeren staat een leerkracht. Ik wens het alle jongeren toe om zo’n gids te ontmoeten als u.
Ik weet dat u ondertussen op pensioen bent. In uw rijke carrière als leerkracht hebt u een grote rol gespeeld in het leven van duizenden jongeren uit Brugge. In naam van al die jongeren wil ik u heel oprecht zeggen: dank u meneer Defoort. Dank voor alles wat u voor ons hebt betekend.
Allerbeste groeten
Van uw trotste oud-leerling,
Benjamin.
Comments